มูลค่าของชีวิตคนเรานั้น มันตีเป็นตัวเลขไม่ได้ ชีวิตไม่ใช่ว่าจะซื้อกันได้ ดังนั้น อาจรวมไปถึงสิ่งต่างๆที่เกี่ยวข้องกับชีวิตก็อาจซื้อไม่ได้ด้วยเช่นกัน เช่น ความรัก ความภักดี ความทรงจำ คำสัญญา ฯลฯ
ความคิดที่จะมีชีวิตของทุกคนไม่ใช่สิ่งที่ผิด ไม่ใช่สิ่งที่ถูก ไม่มีใครสมารถให้คำตอบข้อนี้ได้แม้แต่ตัวเราเอง ทุกวันนี้ข้าพเจ้าก็ยังถามตัวเองอยู่ร่ำไป ว่าทำไม คนเราถึงมีชีวิตอยู่ อยู่แล้วตาย แล้วก็เกิดมาเพื่ออยู่อีกครั้ง จนไม่มีที่สิ้นสุด บางคนอาจบอกว่า คนเราอยู่คงภาวะสมดุลให้กับโลกหรือจักรวาล สำหรับข้าพเจ้า ถึงไม่มีคนโลกและจักรวาลก็ยังคงอยู่ได้ นั่นจึงอาจไม่ใช่คำตอบ
จนเมื่อข้าพเจ้าได้พบกับปราชญ์(อยากยกย่องเขาเป็นปราชญ์)ท่านหนึ่ง ท่านบอกข้าพเจ้า มูลค่าของชีวิตคนเรามันตีเป็นตัวเลขไม่ได้ก็จริง แต่มันตีเป็นความรูสึกได้ ความรูสึกที่จะรักใครสักคน ความรู้สึกที่จะภักดีต่อคนคนหนึ่ง ฯลฯ และท่านก็บอกข้าพเจ้าอีกว่า คนเรานั้นอยู่เพื่อวาระสุดท้ายของตนเองไม่ว่าใครก็ตาม มันไม่สำคัญว่าชีวิตเราได้ทำชั่วอะไรมามากแค่ไหน หรือทำดีมามากเท่าไรก็ตาม มันสำคัญที่ว่า วาระสุดท้ายของคนเราได้ทำให้เกิดอะไร เช่น การตายของนักโทษประหารก็เพื่อให้เกิดซึ่งความยุติธรรม การตายของคนรักก็เพื่อให้เกิดความเสียใจ และข้าพเจ้าถามปราชญ์ท่านนั้นกลับไปว่า แล้วท่านล่ะอยู่เพื่ออะไร ท่านก็ตอบว่า วาระสุดท้ายของตัวเอง และท่านก็บอกอีกว่า เพื่อจะทำให้คนที่รักมีความสุข แต่แล้ววาระสุดท้ายของท่านปราชญ์นั้นกลับทำให้คนที่ท่านรักเกิดความเสียใจ เพราะอะไร
ปัจจุบันนี้ข้าพเจ้าก็ยังไม่กล้าที่จะสรุปว่า คนเราอยู่เพื่อวาระสุดท้าย ข้าพเจ้ากลับคิดที่จะหลีกเลี่ยงมันทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางทำได้ ดังนั้น ทางออกนี้จึงไม่สมควรสักเท่าไร จนข้าพเจ้าได้บรรลุว่า สิ่งที่กระทำอยู่นี้คือ การหาผลไม่ใช่เหตุ เป็นการค้นหาผลลัพธ์ที่ไม่มีวิธี จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะพบผลลัพธ์
|
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น